Omdat ik me prettiger voel om te leren in een groep van likeminded mensen, heb ik Dorks on Decks opgericht. We zijn een skatecrew van skaters van 30 jaar en ouder, die de pronouns she/her of they/them gebruiken. In een cultuur die vaak jong en masculien is, wilden we een plek creëren waar je veilig, gezellig én serieus aan je skills kunt werken. Samen leren we, vallen we, lachen we – en groeien we. Dit jaar bestaan we vijf jaar, en steeds meer mensen weten ons te vinden. Het is mooi om te zien hoeveel behoefte er is aan een toegankelijke en inclusieve skateplek.
“Het is mooi om te zien hoeveel behoefte er is aan een toegankelijke en inclusieve skateplek.”
Ik ben queer (she/her) en gelukkig is het skatepark waar ik vaak skate heel open-minded. Ze doen hun best om inclusief te zijn, en daardoor voel ik me er welkom. Dat was niet altijd zo. Toen ik net begon met skaten, vond ik het best spannend om buiten in het skatepark te oefenen. Dat kwam deels doordat ik nog onstabiel op mijn board stond, maar ook door de sfeer.
Opmerkingen als “dat was gay” wanneer een trick niet lukte, of graffiti met het woord homo… Het voelde niet als een plek waar ik mezelf kon zijn. Soms werd er ook met scheve ogen gekeken als een trick míj als vrouw wel lukte, maar een mannelijke skater niet. Toen ik een keer m’n scheenbeen openhaalde en er zelf een verband om deed, kreeg ik de opmerking: “He, ben je ongesteld ofzo?” Zulke grappen lieten me voelen: we zien je eerst als vrouw, daarna pas als skater. Maar ik wil in het skatepark eerst gezien worden als skater. Daarna pas als vrouw, partner, moeder of queer persoon.
“Ik ben queer (she/her) en gelukkig is het skatepark waar ik vaak skate heel open-minded. Ze doen hun best om inclusief te zijn, en daardoor voel ik me er welkom. Dat was niet altijd zo.”
Naast skater ben ik ook leerkracht op een basisschool. Ook daar ben ik open over wie ik ben. Als leerlingen elkaar uitschelden met woorden als ‘homo’, grijp ik direct in. Ik leg uit waarom dat kwetsend en niet oké is. Juist in deze tijd – waarin ik door de politieke ontwikkelingen bezorgd ben over de toekomst van de FLINTA-community – voelt het belangrijk om mijn stem te laten horen.
Mijn sportieve doel? Mezelf blijven verbeteren. Niet om de beste te worden, maar om trouw te blijven aan mijn eigen groei en plezier. Aan andere skaters die – net als ik – op latere leeftijd begonnen zijn en hun passie hebben gevonden: ik vind jullie geweldig. Het vergt moed om in een nieuwe wereld te stappen.
En aan jonge LGBTQIA+ personen zou ik zeggen: zoek gelijkgestemden. Sluit je aan bij een crew, een maatje, een platform – mensen die je begrijpen, steunen en inspireren. Je hoeft het niet alleen te doen.
___
Volg Cornely en Dorks on Decks op Instagram